Een kijkje achter de schermen bij “Van Onschatbare waarde” Eierschaal Rozenburg Chocolade kan

Niet alleen is paleis Soestdijk vlak bij Hilversum en reed ik er als kind vaak langs om te zien of Koningin Juliana de vlag uit had en dus thuis was, maar ik heb ook een paar keer op een fair gestaan met mijn restauratie atelier in een tent van de paleis tuin. Vind het altijd een geweldige leuke koninklijke locatie.

Maanden geleden werd ik door de redactie van “Van Onschatbare Waarde” gebeld met de vraag of ik iets bijzonders in huis had voor de verkoop. Ik antwoordde lachend dat ik wel een heel bijzonder eierschaal object in mijn vitrine had staan, maar was geenszins van plan dit te verkopen.

Door mijn restauratie achtergrond vind ik het eierschaal porselein van de Rozenburg fabriek fenomenaal mooi. Het dunne materiaal in sierlijke art nouveaux vormen is oprecht een kunst en dan de florale decoratie die erop aangebracht is, zo knap en fijn, geweldig! De Haagse aardewerk en porselein fabriek heeft maar bestaan van 1883 tot en met 1917 en het leek me een verstandige investering om dit te gaan verzamelen. In eerst instantie om ervan te genieten en ten tweede wellicht een wijze investering omdat ik als zelfstandig restorator geen pensioen opbouw en het op mijn ouwe dag als ik het geld nodig heb weer te verkopen.

Toen “van Onschatbare Waarde” mij belde of ik het nu al van de hand wilde doen, overviel het me. Maar omdat onze zoon een half jaar op reis was en ik hem met zijn tweelingzus op wilde zoeken in Australië dacht ik dat het geld wel erg goed benut zou kunnen worden en ik besloot te gaan. Eerst ben ik voor een interview en het object naar de TV productie maatschappij van ‘Van Onschatbare Waarde” in Amsterdam gegaan en werd de chocolade kan door een expert bekeken. Ondanks de restauratie werd er gretig op gereageerd. Zelf ben ik ruim dertig jaar geleden in het bezit gekomen van dit object en heb het zelf gerestaureerd.

Al mijn verzamelde kunst objecten hebben schade die ik zelf hersteld heb. Als restorator vind ik het helemaal niet erg. Beschadigd kan je voor een mooi bedrag aan een object komen en na fraai restaureren trekt het de waarde enorm op. Tuurlijk is GAAF de hoofdprijs en zijn er mensen en handelaren die geen schade of gerestaureerd object willen, maar dezelfde heren handelaren komen hier in het atelier hun schades laten herstellen en verkopen het weer. Het is al mijn hele leven mijn professie en honderden objecten zijn door mijn handen gegaan en fraai gerestaureerd.

Op een zomerse dag een paar maanden geleden waren de opnames van “Van Onschatbare Waarde” en het heeft een halve dag in beslag genomen. Eerst werden er wat loopjes gedaan in de paleis tuin en werd het gesprek met Dionne Stax boven aan het bordes opgenomen. Daarna moest ik de volgorde van kamers kiezen, wat vreselijk moeilijk was. Omdat de broertjes zo vol van Rozenburg waren had ik die erg hoog ingeschat. In mijn hart wilde ik hem ook graag houden, ben er afgelopen dertig jaar echt gehecht aan geraakt om de kan in bezit te hebben, van de andere kant stond er als beloning een waanzinnige duiktrip met dochter Lara aan onze zoon Thijmen voor de boeg als de chocolade kan verkocht werd!

Het porseleinen kind werd ingeruild voor een bezoek aan het kind van vlees en bloed. En zo geschiedde. Eerst liep ik naar de kamer van de charmante Bianca Frolich, haar bod was respectvol maar veel te laag. Daarna dacht ik bij de whisky man Arnold Weg mijn geluk te beproeven en af te sluiten met een slok. Zijn bod lag 1000 euro onder mijn bodem prijs en ik sloeg zijn aanbod vriendelijk af. Toen ik wegliep op weg naar de volgende kamer spookte er van alles door mijn hoofd. Wat een groot geld bedrag had ik afgeslagen en wat wilde ik ineens graag op reis! Door het enthousiasme had ik veel hoger ingeschat op de broertjes Kramer. Omdat Bas Jonker stoere bouwmaterialen verkoopt leek me dit geen mach en sloeg die kamer over.

Toen ik de overvolle aardewerk kamer instapte voelde het als thuiskomen, al die soortgelijke objecten had ik in de loop der jaren allemaal gerestaureerd. Het spel kon beginnen. Ze schrokken zichtbaar van de hoogte van mijn inzet en het was echt heel erg spannend. Wat had ik spijt dat ik niet in de vorige kamer de koop had gesloten, er was geen weg meer terug. Zelf denk ik altijd als artistiek mens dat ik beter kan restaureren dan onderhandelen, maar uiteindelijk is hij toch verkocht! Zenuwslopend was de onderhandeling en ik had t zweet in mijn handen toen de deal gesloten was. Nu blijkt dat commercieel zijn toch kan samen gaan met artisticiteit.

Ik mis de chocolade kan oprecht, maar ben ondertussen op reis geweest. Helaas niet naar het grote Barrière rif in Australië, mijn zoon was ondertussen met zijn vriendin naar Azië gegaan en we hebben ze drie weken op Bali opgezocht een maand geleden. Dolgelukkig was ik toen ik hand in hand met mijn tweeling aan het duiken was op Nusa Penida, een klein eilandje voor de kust van Bali en we een schildpad tegenkwamen. We hebben het zalig gehad en een paar prachtige duikjes gemaakt.

Onze oudste dochter Babette had tips gegeven omdat ze er een paar maanden geleden op reis was geweest met haar partner en ze hield het atelier draaiende tijdens mijn afwezigheid. Dit alles dankzij het leuke programma “Van Onschatbare Waarde”.